EGIPTIESE VOLKSDANSE DEUR LINDIE LILA

                                 Foto deur-  http://www.faridafahmy.com/articles.html


Een van die mees bekendste danse uit Egipte is die "Baladi".  Die woord beteken “van die plaas/kontrei”.  Met  industrialisasie in die 1920 het plaas boere na die stad Cairo verhuis om werk te soek, “baladi” is m.a.w. verstedelike “folklore”  

Woorde soos “Bint al Balad”  kom dikwels voor onder dansers en die lirieke van Egiptiese musiek, en dit beteken “Meisie van die plaas”.   Vandag is die “Baladi” steeds aards maar meer verfynd, en die term word ook gebruik as 'n omvatting van die volks danse en ritmes.  Daar is ook 'n term genaamd  “Fellaha” wat beteken "plaasmeisie", en dit is ‘n feestige dans wat gedans word by troues.   Die Egiptiese volks danse is vandag spring lewendig, onwikkeld en steeds besig om soos ‘n veld brand te verspei reg oor die wereld.  Dit het amper uitgesterf deur verstedeliking en politieke omwentelinge maar is weer suksesvol gepreserveer.  Die dans styl is ook bekend as “Belly dans” en word direk vertaal na Buikdans in Afrikaans. 

So drie jaar gelede het informasie van die Egiptiese Volks dans style oor die internet begin vlam vat, en dans instrukteurs uit Egipte het self hier in ons land hul etniese dans style met ons kom deel. Dit is nou veel meer toeganklik vir Suid-Afrikaners om die danstyle te leer en te verken.  Deur my studies en opleiding van die dans styl het ek onmiddelik aanklank gevind met dit, en ‘n passie vir die dans styl ontwikkel.  

Leopold Schmutzler, Farm Girls Returning From the Fields,

featured in the Great German Art Exhibit, 1937

Die rede hiervoor is my voorouers is ook van die plase, en ek kon die aardsheid, eenvoud en gemaklikhied van die danstyl baie vinning aanneem.  Die dans het ‘n vol en ryk karakter en ek kan nie help om die Afrikaanse plaas meisie van destyds in die dans raak te sien nie.   My ma is a volbloed plaas meisie en haar ouers was volbloed plaasboere en hulle ouers volbloed voortrekkers.  Ek kon met die begewings die grond onder my voete hoor praat soos die plaas mense sou praat, die rooi grond van my voorouers, en ek kon die meisies sien in hul eenvoudige traditionele rokke in die velde werk en plant, en in die kombuise staan en kook, en ek kon sien hoe hul mekaar se hare kam, en vir mekaar dans.  In hul traditionele "Galabaya" en "Baladi"rokke, wat tot op hul tone hang kon ek my voormoeders sien in hul voortrekker rokke met voorskote, en kop doeke.  Net soos die vrouens van die Noorde, in hul harem broeke kon ek die bloomers sien en die onderrokke en die onskuldigheid van die vrou van gister.  In die heup serpe en borduur werk sien ek my ouma,  en in die muntstukke wat vasgewerk is aan die meer moderne heupserpe, sien ek ‘n simbool van die eeue oue Horus, die oog van Egipte, wat vir ons loer en vir ons stories wil vertel. Dit laat my bloed kook van opgewondenheid en ek wonder of ek miskien  kaalvoet  kan dans vir die bevryding van my voormoeders.  Miskien kan ek die konserwatisme en verkramptgeid los dans, en hul weer erkenning gee vir hul eenvoud en skoonheid.  Vir hul lig bring soos Florence die Nagtegaal, vir hul opstaan soos Joan of Arc, vir hul dans soos net 'n aardse plaas meisie..kaalvoet en trots.  




Gaan kuier gerus op die webwerf  
http://www.sphinxfestival.com/ 
Vir Egiptese volk dans klasse,  werkswinkels en optredes kontak
www.capetownbellydanser.com 
Indien enige iemand wil betrokke raak by die preserverings en herlewings projek van Suid-Afrikaanse Volks danse kontak my te lindielila@gmail.com 

VROUE HELDE VAN SUID AFRIKA

Op 15 Mei 1901 het Emily Hobhouse Springfontein in die Suid-Vrystaat besoek. In die konsentrasiekamp aldaar was reeds 3000 vroue in die bittere koue. Sy skryf:

Die mense wat daar saamgehok was, het geen tente gehad nie. Sommiges het onder die treintrokke ingekruip en ander het stukkies seil by die Tommies gebedel. Hulle het 'n paar stokke in die grond gesteek en die seil daaroor gegooi, om noodskuiling te maak waarbinne 'n mens nie kon regop staan nie.Ek is na een van die skuilings geroep om na 'n siek kind te kyk. Die moeder het op 'n kissie gesit met die kind op haar skoot. Sy het niks gehad om vir die kind te gee nie en dit was duidelik dat die kind se toestand vinnig verswak het.Ek het iemand na die opsigter van die kamp, 'n myl daarvandaan, gestuur om hom iets vir die siek kind te vra, maar hy het laat weet dat hy net vir die kamp voorraad lewer.Daar was niks wat ons kon doen nie. In eerbiedige stilte moes ons toesien hoe die kind sterf.Die moeder het nie beweeg of getreur nie.Dit was haar enigste kind. Sonder trane en doodsbleek het sy daar gesit.Sy het nie na die kind gekyk nie, maar na die dieptes van smart wat verder was as alle trane. 'n Vriendin, wat agter haar gestaan het, het die Here aangeroep om hierdie tragedie te aanskou, terwyl ander vroue om haar op die grond troosteloos gehuil het.Hierdie toneel het 'n onuitwisbare indruk op my gemaak. Dit was asof al die elemente van tragedie in hierdie land saamgevloei het onder daardie stukkie flenterseil wat nie die son, wind of reën kon keer nie!Jare later, toe mnr Van Wouw (Anton van Wouw, wat ook die Oorlogsmonument ontwerp het) Rome toe gekom het om die opdrag uit te voer, het ek hom vertel van die toneel wat vir my die uitbeelding en kern van die tragedie was: Gebroke vroue en 'n sterwende kind.

Lees meer op http://www.boerevryheid.co.za/forums/showthread.php?3930-So-het-die-beeldegroep-by-die-Vrouemonument-tot-stand-gekom

Ek soek nog stories van vroue in die konsentrasie kampe, waar kan ek dit kry?

Ek dink ek moet dir vrouemonument gaan besoek in Bloemfontein.

http://www.erroluys.com/BoerWarChildsStory.htm

http://hubpages.com/hub/emily-hobhouse-a-remarkable-woman